In december vond het 2e Laot Kieke mantrailseminar van 2018 plaats. 6 Combinaties waren ingeschreven: een Bracco Italiano, een Vizla, kruising herder, 2 beaucerons (een was Jatise) en een  Hannoveraanse zweethond. 
De 6 deelnemers ( en 1 toehoorder) van dit seminar kenden elkaar van gezamenlijke trainingen of van eerdere seminars. Ze waren aan elkaar gewaagd. De instructie lag in de vakkundige handen van Alis Dobler. Een  bijkomend voordeel was dat zij elke deelnemer met zijn/haar hond kende.

Voor Alis was de problematiek een hele uitdaging. Ze heeft deze drie dagen laten zien dat ze de kunst bezit zaken uitstekend in scene te kunnen zetten. Dit leidde soms tot een situatie waarbij de deelnemer uit zijn/haar comfort-zone moest stappen en nogal met zichzelf geconfronteerd werd. Maar dit was geen belemmering omdat van meet af aan de groep vertrouwd aanvoelde. 

Met de vele tips, tricks en feedback kan ik verder. Krachtig van Alis was dat ook zij aangaf voor sommige specifieke zaken geen pasklare oplossing te hebben. Maar ze gaf wel aan wat zij zou doen als het haar hond zou zijn

Resumé: een seminar waarbij grenzen zijn opgezocht en verlegd. 

Wederom zijn er voor mij eye-openers bijengekomen. Al tijdens eerdere seminars viel me op dat sommige honden tijdens het uitwerken van een trail 'zich vrij gemakkelijk lieten afleid'. Vragen die al eerder bij mij opkwamen waren: wanneer is het afleiding, wanneer stress, wanneer is de trail niet 'sterk',  Waarom wordt een hond juist op dat moment afgeleid en welk gedrag laat hij hierbij zien. Is het wel afleiding of toch 'alleen maar' stress of alleen zich niet 'zeker' voelen. Ik weet het niet. In zo'n situatie heb ik me al eerder afgevraagd: wat is het eerst de kip of het ei. 
Kortom heel veel punten om over na te denken. Deze wijn moet zeker nog rijpen.